Είναι σημαντικό όταν αναφέρεται κανείς στην κλινική εικόνα της ΨΑ να γνωρίζει ότι η διαταραχή, τουλάχιστον αρχικά, δεν εκδηλώνεται με απώλεια της όρεξης, αλλά με εκούσιο περιορισμό της προσλαμβανόμενης τροφής. Αναπτύσσεται πολύ συχνά σε κορίτσια που έχουν αρκετές ικανότητες και είναι ιδιαίτερα πειθαρχημένα, με αποτέλεσμα να επιτυγχάνουν εξαιρετικές επιδόσεις τόσο στο σχολείο όσο και σε άλλες δραστηριότητες, όπως ο αθλητισμός, η μουσική και ο χορός. Αν και η κλινική της εικόνα μπορεί να παρουσιάζει σημαντικές διαφοροποιήσεις μεταξύ των πασχόντων, υπάρχει ένα κοινό χαρακτηριστικό που παρατηρείται καθολικά. Η/Ο ασθενής προσπαθεί με κάθε τρόπο να μειώσει ή να διατηρήσει το σωματικό του βάρος σε όσο το δυνατόν πιο χαμηλό επίπεδο.

Εκτός από τον περιορισμό της διατροφής και την επιλογή των τροφών, με τον αποκλεισμό κυρίως λιπών και υδατανθράκων, άλλοι τρόποι που χρησιμοποιούνται για να επιτευχθεί η απώλεια του βάρους είναι η πολύωρη γυμναστική και γενικότερα η αυξημένη σωματική δραστηριότητα. Λιγότερο συνηθισμένη είναι η στέρηση του ύπνου με τη λήψη ψυχοδιεγερτικών (π.χ. καφεΐνη, αμφεταμίνες) ή η λήψη θυρεοειδικών ορμονών για να αυξηθεί η ημερήσια θερμιδική κατανάλωση.

Στον καθαρτικό / υπερφαγικό τύπο, η ασθενής, εκτός από τον περιορισμό της διατροφής μπορεί να υποκύπτει σε υπερβάσεις της στερητικής διατροφής ή και σε υπερφαγικά επεισόδια, τα οποία ακολουθεί προκλητός εμετός, πιθανόν και με τη λήψη κατάλληλου φαρμακευτικού σκευάσματος, όπως η ιππεκακουάνα. Επίσης, παρατηρείται κατάχρηση καθαρτικών και, σπανιότερα, διουρητικών. Συνήθως στον τύπο αυτόν παρατηρείται εναλλαγή νηστείας, ακόμα και παντελούς αφαγίας, με υπερφαγικά επεισόδια.